Den Utilgivne

Korleis kunde han vita dinna nye dagens ljos Ville forandra hans liv fø alltid

Set segl mot havet, men trukkje ut av kurs fra ljose av skimrande skattar

Var da han som valda skade med sine likegyldige draumar
Vå redd, allltid redd fø dei tingje han føle

Han kunde berre ve vekke Han vilde berre sigla viare Han Sigla berre viare

Korleis kan eg ve bortkommen Når eg ikkje he nokon plass å gao? Leita itte sjøar av gull Koffø he da vårte så kalt?

Korleis kan eg ve bortkommen I hukommelsen gjenopplever eg da Og korleis kan eg skulda deg Når da e meg eg ikkje kan tilgje

Døgna passerar inni ein skodda Den er flesj og kvelande Hans synkjande liv, utanfø er helvete Insio, forgifta

Han er gronnstøytt, som hans liv Vatne er altfø grondt
Glir kjapt ned me sitt skip Forsvinn inn i skoggane

NO eit skipsvrak, dei er alle gått bort dei er alle vekke
Korleis kan eg ve bortkommen Når eg ikkje he nokon plass å gao? Leita itte sjøar av gull Koffø he da vårte så kalt?
Korleis kan eg ve bortkommen I hukommelsen gjenopplever eg da Og korleis kan eg skulda deg Når da e meg eg ikkje kan tilgje

Tilgje meg, tilgje meg ikkje
tilgje meg, tilgje meg ikkje
tilgje meg, tilgje meg ikkje
tilgje meg, tilgje meg, Kvifø kan eg ikkje tilgje meg

Set segl mot havet, men trukkje ut av kurs fra ljose av skimrande skattar

Korleis kunde han vita dinna nye dagens ljos Ville forandra hans liv fø alltid

Korleis kan eg ve bortkommen Når eg ikkje he nokon plass å gao? Leita itte sjøar av gull Koffø he da vårte så kalt?

Korleis kan eg ve bortkommen I hukommelsen gjenopplever eg da Og korleis kan eg skulda deg Når da e meg eg ikkje kan tilgje

Stein og rulla sjølvskadar

Tida tek ein sigarett, og puttar den i din munn

Du trekkjar på din finger, så ein anna finger, så din sigarett

vegg-te-veggen kallar, den henger, også gløymar du

Oh, oh, oh, oh. du er ein stein og rulle sjølvskadar

Du er fø gammal t å mista da, fø litn t å velga da

Og klåkko ventar så tålmodeg på din song

Du spaserar forbi ein kafe, men du et ikkje når du har levd fø lenge

Oh, nei, nei ,nei, du er ein stein og rulle sjølvskadar

To be continued

Som ei møy!

Eg klarde meg gjennom skojen
På ein elle anna måte klarde eg meg
Eg visste ikkje kor bortkommen eg va
før eg møytta deg

Eg var slagen ufullstendeg
Eg hadde blitt utnyttad,eg var lei og blao
men du fekk meg til at føla
Jau, du fekk meg til at føla
skinnande og ny

Som ei ongmøy
Besudla fø fyrsta gong
Som ei ongmøy
Når ditt hjarta donkar
nett ve mitt

Stein hakke galen!

Eg sov veldig nøysamt på ein laurdags morgon,
Eg drøymde eg var al capone,
eg har høyrd nyss om at det går ord rundtomkring på folkemunne eg
må forlata bygda, eg luktar som eit tørt fiskabein.
Her kjem onkel politi for å dundra ned mitt inngangs-parti og føyra meg på deirans rygg bort herifrå nokk ein gang
Aldrigt, Aldrigt nei aldrigt skal eg ha ynkje om at detta skal skje igjen.
eg må komma meg bort frå detta stein kalda golvet,
Galen. Stein hakke galen eg vettu